Pathways to Stillness: reflect, release, renew
recensie door Mariëtte, de oefeningen zijn een aanrader
Stilte
Het boek ‘Pathways to stillness‘ door Gary Irwin-Kenyon (ISBN: 9781460289013) gaat over wat stilte is en hoe je die in jezelf kunt vinden. Dit boek bestaat uit 4 delen:
- Betekenisvol ouder worden
- Taiji wijsheid
- Speciale personen, speciale gebeurtenissen, met als verbijzondering gedichten van een goede vriend
- Ontspannen: bewegingen/ oefeningen in stilte
Stilte in jezelf leren kennen
De schrijver, Gary Irwin-Kenyon, neemt ons mee op zijn levenspad om te laten zien hoe het ontdekken van “Stillness” hem heeft geholpen door te leven: zonder vechten of vluchten maar accepterend wat op zijn pad kwam. Hij noemt dat de derde weg. Zijn eigen “Verhaaltijd” is belangrijker dan “Kloktijd” Als je de stilte leert kennen in jezelf, dan is dat een pad, dat alsmaar verder gaat. Het is een sprankje vuur dat groot kan worden. Dit deel staat in het teken van reflecteren en openstaan voor vernieuwing.
Zijn stijl is verhalend. Vooral in het begin, deel 1, moest ik wennen aan zijn columnachtige stijl: de volgorde, van het doorleven na zijn echtscheiding tot aan de vraag naar de zin van het leven, lijkt me vrij willekeurig tot stand gekomen.
Stilte is een ervaring
Hij licht het begrip “Stillness” via omwegen en verhalen toe. Ik denk dat het ook lastig te omschrijven is als ervaring.
Van een collega-schrijver heeft hij de betekenis van “Stilllness” als “ Sunlit absence” geleend. Stilte is geen idee maar een ervaring, no-thing.
Vanuit oefeningen de stilte vinden komt pas echt vanaf deel 2 op stoom.
Ik merk dan dat er echt leven in zit als hij als doorgewinterde Taiji beoefenaar schrijft. Loslaten en vernieuwen is een terugkerend thema.
Stilte in tai chi
Zijn beschrijving van Taiji en hoe je daarin de verstilling kunt vinden is treffend, met name door voorbeelden van mensen, die van alles mankeren. Ik vind het ontroerend hoe een enkel gebaar een ander erbij laat horen; hoe ieder op zijn of haar eigen wijze present is. Tegelijk leert de schrijver, én de lezer, ook bij over wat mensen altijd nog wel kunnen: mensen, die bijvoorbeeld door hun dementie veel kwijt zijn maar niet het vermogen erbij te zijn en in zichzelf een bepaalde stilte aan te spreken.
De gedichten zeggen me overigens niet veel, ik vind ze nogal geëxalteerd.
De oefeningen zijn prachtig
De schrijver geeft zelf aan dat je elke 5 minuten, die je overhebt, hierin kunt lezen. Ik vind dat vooral voor het eerste deel gelden, waarin je inderdaad kunt grasduinen. De stukken zijn nl. gemakkelijk als op zichzelf staand te lezen.
Als volgorde van lezen zou ik eerst de oefeningen aanraden, die prachtig zijn in hun eenvoud. Je kunt dan mogelijk ook een glimp van stilte ervaren in beweging.
Daarna het taiji deel, dat mooi opgebouwd is en dieper inzicht geeft in stilte, dan deel 3 ter illustratie.
Tot slot pas het algemene deel of een nabeschouwing.
Vanaf deel 2 is het pas echt meeslepend en dan wil je gewoon doorlezen!