Vol-ledig

De geschiedenis van Vol-ledig begint op 29 februari 1996. Die dag wist ik van een zwarte bladzijde in mijn levensgeschiedenis een witte pagina te maken. Stichting Vol-ledig werd opgericht en ik kon hiervoor vrijwilligerswerk doen. Vier jaar daarvoor was ik door een auto geschept. Daarna had ik geen dag zonder pijn, geen dag zonder concentratie- en oogproblemen. Wel had ik levenslust, die me ertoe aanzette om mogelijkheden te zoeken om toch een leven te leiden dat mij vreugde brengt.

De doelstelling van Vol-ledig was en is ‘de zelfredzaamheid van mensen vergroten door hun kwaliteiten te stimuleren’. Met Stichting Vol-ledig kon ik uitvinden wat te doen met mijn kwaliteiten en mijn beperkingen. Dit vroeg om veel zelfkennis en zelfacceptatie. In 1997 vroeg mijn toenmalige docente qigong mij een groep mensen met reuma of fibromyalgie deze Chinese bewegingskunst te onderwijzen. Na drie lessen bleek al, dat zowel mijn deelnemers als ikzelf energie van mijn lessen kregen. In 2001 was het aantal lessen zo uitgegroeid dat de Stichting mij in dienst nam als betaalde kracht. In 2002 werd de Stichting ontmanteld. Ik ben als zzp’er onder dezelfde naam en met dezelfde doelstelling verder gegaan.

In de jaren die volgden ontdekte ik veel over het leven. Elk van die ontdekkingen voelt als een pareltje dat ik graag met anderen deel. Hieronder lees je over een aantal van die parels:

In mij is het besef gegroeid, dat ieder mens zichzelf kan helen, als hij het heft in eigen hand neemt. Helen wil niet zeggen, dat alles te genezen valt. Helen wil zeggen, dat je in diepe verbondenheid met jezelf zowel ruimte aan je vreugde als aan je verdriet kunt geven. In die ruimte opent zich de weg die voor jou op dit moment het meest geschikt is om te bewandelen. Daaruit komt misschien genezing voort, misschien komen heel andere mogelijkheden naar boven waardoor je ongemak in een ander perspectief komt te staan en misschien … In ieder geval ga jij je weer een heel mens voelen.

Mijn revalidatiearts zei toentertijd, dat ik alles kon realiseren wat ik maar wilde. Ik moest, zo voegde hij hieraan toe, wel beseffen, dat sommige activiteiten veel meer tijd en inspanning zouden kosten dan vroeger. Ik leerde, dat ik stapje voor stapje kwam waar ik wezen wilde. Het leuke van kleine stapjes is, dat ik onderweg heel veel ontdekte waar ik anders aan voorbij zou zijn gegaan.

Mijn lessen bestaan uit kleine oefeningen, die je stapje voor stapje thuis brengen in je lichaam. Van uit dit lichaamsbewustzijn kom je in beweging. Elke oefening leg ik in alle rust uit. Daarna gaat ieder op zijn eigen wijze met de oefening aan de slag. Aan het einde van de les is er tijd om te delen wat je ervaren hebt of om vragen over de oefeningen te stellen. Dit leidt er vaak toe, dat je ziet hoe je de oefening in het dagelijks leven kunt gebruiken.