De Sumoworstelaar die niet dik kon worden
recensie door Alex
Leegte
In het vlot leesbare boekje ‘De sumoworstelaar die niet dik kon worden’ door Emmanuel Schmitt gaat het over de 15 jarige Japanse Jun die van huis wegliep. Hij probeert op straat te overleven door de verkoop van prenten. Dit verandert als hij uiteindelijk ingaat op de uitnodiging van een passerende sumotrainer. Deze trainer spreekt hem keer op keer aan met: “Ik zie een zwaargewicht in jou!”. Uiteindelijk leert hij hem wat leegte is.
Lege geest
Als hij naar de school van de sumotrainer gaat, raakt hij in de ban van de sumoworstelaars. Zelf heeft hij echter een probleem: ondanks zijn grote inspanningen en vorderende techniek, wil hij maar niet zwaarder worden.
Dat verandert pas als hij, dankzij de inspanningen van zijn trainer, leert om zichzelf te aanvaarden. Er volgt dan een passage waarin hij met frisse tegenzin gaat mediteren. Ondanks dat krijgt hij toch een hele mooie ervaring krijgt. Hij schrijft dan: “Ik had het gevoel dat ik de leegte tussen de voorwerpen werd, de leegte tussen de mensen.. ik had mezelf verlaten, ik was de leegte boven mezelf, de leegte, die leegte die de echte keren van de wereld is.”
Je eigen pad volgen
Dit is een belangrijke omslag. Als atleet maakt hij steeds meer vorderingen: dankzij de meditaties kan hij zich beter concentreren. Maar hij werkt ook aan zijn satori, zijn intuïtie waardoor hij al vooraf goed kan inschatten waar de zwakke plekken van zijn tegenstanders zitten.
Op zijn 18e doet hij mee aan een toernooi in Tokyo en wint dankzij zijn aanpassingsvermogen de meeste wedstrijden. Het verrassende is dat hij ná dit toernooi besluit om ermee te stoppen.
Tegen zijn meester zegt hij dan: “Ik stop ermee, meester Shomintsu. Ik ga niet meer in de dohyo staan.” Deze is verbaasd en Jun gaat verder: “Precies: ik ben er!. Het doel was om er te komen. Om steviger te worden… Maar het is nooit mijn doel geweest om kampioen te worden.”
Volwaardig zenbeoefenaar
Jun verlaat de sport en wil nu gaan studeren om dokter te worden.
En dan blijkt acheraf dat die toevallige passant niet alleen sumotrainer is, maar ook een oudoom. We krijgen een uitleg over het Williams syndroom en het verhaal eindigt met een happy end als Jun zijn grote liefde een aanzoek doet met: “Ik zie een zwaargewicht in jou!”
Enige minpuntje is dat je blijkbaar in 92 bladzijden een volwaardig zenbeoefenaar kunt worden, voor de rest is het een mooi kinderleesboek.